ترجمه : الهام رعایی

 

این رمان، داستانی است درباره خاطره ها و گم شدنشان. یک نامه عاشقانه است و در عین حال خداحافظی آهسته یک پدربزرگ با نوه اش و یک پدر با پسرش.

این داستان درباره ترس است و درباره عشق و اینکه چطور این دو اغلب دست در دست هم پیش می روند و در نهایت درباره زمان است، وقتی که هنوز مالک آن هستیم.

 

در قسمتی از داستان می‌خوانیم: 

 

«چشمان پیرمرد به‌طور عجیبی خالی است. ناامیدانه به شقیقه‌هایش می‌زند. پسرک دهان باز می‌کند که چیزی بگوید؛ ولی وقتی این صحنه را می‌بیند، جلوی خودش را می‌گیرد. درعوض آرام می‌نشیند و همان کاری را می‌کند که پدربزرگ یادش داده ‌بود اگر گم شد انجام دهد: "محیط اطرافت را زیر نظر بگیر، دنبال ردپاها و سرنخ‌ها بگرد."»